Pincha
en las fotos para verlas en tamaño original
A veces me paso días persiguiendo impulsos, sintiendo imágenes,
ideando formas. Esbozo la obra en mi mente aunque no me ato demasiado a ese
boceto preliminar y aprovecho las ideas que surgen tumultuosamente en el
momento de dar el toque a ese impulso surgido de una emoción, un sentimiento,
una luz, y el resultado final para mi, lo describo como un arpegio de
satisfacciones.
6 Comments:
Yo, en cambio, agarro impulsos, por eso el resultado no es lo que esperaba. La manzana, en cambio, es exactamente lo que tu quieres que sea. Besicos.
Esas emocións e esos impulsos son os que mais aportan de nos, o que fai que esa obra so fose concebida desa maneira e non de outra.
É o pulso de cada autor-a, o máis íntimo e intransferible que posee.
Encántame o que ves e como o expresas, esta mazá verde que irrumpe na escuridade e un traballo fantástico.
Un abrazo
A arte debe facer eterna á natureza na nosa imaxinación.
Unha aperta.
Manzana como un planeta, aislada pero a la vista de todos. Como un pecado que todo el mundo está dispuesto a cometer, como Eva.
Salu2, Raraher.
Y un buen mordisco!!!
:)
Besos y abrazos
mar
que vivan esos benditos impulsos de inspiración...
bss
Publicar un comentario
<< Home